Donderdag 2 juni

2 juni 2016

Marika: Hoi allemaal! Gisteren niet geschreven. We stonden vroeg op en moesten eigenlijk naar een meeting van het consulaat maar Karina en ik hebben deze afspraak voorbij laten gaan en zijn aan de slag gegaan met onze uitwerkingen. Nog een klein aantal ging niet mee, en we hadden onze tijd hard nodig om alles van afgelopen dinsdag verder uit te werken. Dus de hele dag op onze hotelkamer doorgebracht en even tussendoor met Babett, die later terugkwam van het consulaat, naar het winkelcentrum hier om de hoek gaan lunchen. Voor Karina een broodje mee terug genomen, zij bleef in het hotel. In de middag werd het buiten steeds drukker en uiteindelijk kwam er een grote demonstratie voorbij. Ik heb een foto bijgevoegd. Later, in het begin van de avond, nog een keer. Het verkeer stroopte op in onze straat, wat een uitzicht vanaf ons balkon. Veel herrie van slogans, helikopters, sirenes etc. Wat een mensenmassa was dat. s' Avonds met ons groepje en Jolanda en Ben, onze begeleider, uit gaan eten. Het begon te regenen maar het restaurant was zeer de moeite waard met uitgebreid buffet voor 72 reals. Dat is niet veel. Rond half 12 gaan slapen, we waren ontzettend moe. Vanochtend om 08.00 uur aan het ontbijt en aansluitend met Ben even overleg over ons project gehad. Het vordert en hij is nog steeds onder de indruk. Het kost veel tijd om dit uit te werken. Ik probeer dit nu in de vorm van een narratief, een thick description, te schrijven. Dat is een uitgebreid verhaal wat grenst tussen  academische verslaglegging en een roman. Je probeert gedetailleerd te beschrijven wat de context is en wat je waarneemt, vanuit het doel van het onderzoek. Je neemt als het ware de lezer mee door middel van een verhaal. Daarnaast moeten alle interviews uitgewerkt worden en dat alles bij elkaar kost veel tijd. Ben heeft ons nog tips gegeven waar we verder mee kunnen. Om 10.00 uur kwam Paula ons ophalen bij het hotel om naar Vovo Ilza te gaan, een huis waar tienermoeders worden opgevangen. We kwamen wat te vroeg aan maar desondanks konden we meteen starten en de presidente ms Marcia interviewen. Paula was onze tolk. Bewust is gekozen voor Paula omdat mannen hier niet toegelaten worden. Het was ontroerend om de verhalen te horen. Meisjes van 11,12,13 jaar die al zwanger zijn geraakt en bijna altijd misbruikt zijn. Dit komt niet alleen bij de armere meisjes voor, ook bij de rijke. Het is een groot probleem in Brazilië en in nog meer landen speelt dit. We zien een jong meisje van 13 jaar binnenkomen die 6 dagen geleden was bevallen. Ze omhelst Marcia en ziet er heel vrolijk uit. Even later komt ze met haar baby'tje op de arm de kamer binnen. Karina en ik krijgen de baby ook in onze armen, heel tenger, klein. We moeten meteen denken aan ons literatuuronderzoek dat aangeeft dat baby's van jonge moeders vaak vroeg geboren zijn en ondergewicht hebben. Marcia is zeer betrokken bij deze doelgroep en is klein begonnen om deze meisjes van de straat te halen en op te vangen. Het huis ziet er erg mooi uit. Een paar kamers boven zijn ingericht met eenpersoonsbedden en naast ieder bed een ledikantje. Vaak slapen er drie moeders en drie baby's op een kamer. We moeten mee lunchen. Ze hebben de traditionele maaltijd gemaakt, een pot met bonen en vlees met kruiden. De uitgebreide versie, want er staat naast rijs ook groente, salade, sinaasappel en nog iets waarvan ik de naam niet weet. We eten heerlijk en de meiden die mee eten zijn heel nieuwsgierig naar het leven in Nederland. Een meisje die eerst heel schichtig was kwam los en vroeg of wij zonen hebben. Karina vertelt iets over Lauro, 14 jaar. Het meisje is ook 14 jaar en wil wel met Karina mee, en noemt haar zelfs schoonmoeder. We hebben zo gelachen. Een ander meisje dat net 6 dagen geleden is bevallen vraagt heel veel naar het leven in Nederland en wil graag mee. Ook Maxima kennen sommigen. Marcia zit er ook bij en is zo lief voor deze meiden. Het is ontroerend om te zien en ook zo moeilijk want je wilt zoveel doen voor deze meiden, maar het probleem is te groot. Daarom is het zo mooi te zien dat ze gelukkig zijn en van hun kind houden. Vertrouwen in de toekomst door goede opleiding en een baan heeft niet iedereen. De economie is nu zo slecht dat het perspectief er niet altijd goed uitziet. Uit alle gesprekken komt in ieder geval naar voren dat het probleem groot is, een vicieuze cirkel van geweld en armoede is, en educatie een van de belangrijkste oplossingen is. Maar... dan moeten ze wel uitzicht op een baan hebben. In Brazilië is geen opvang voor kinderen en ook is abortus verboden behalve als je bent verkracht. Alleen... stel dat je 12 bent en verkracht, dan heb je toestemming van je ouders en de rechter nodig om abortus te plegen. Meisjes durven dit vaak niet te zeggen, zijn vaak door hun vader misbruikt en komen op straat te staan. We hebben weer genoeg materiaal om te verwerken, maar moeten de gesprekken ook zelf verwerken want het is heftig. Nu in het hotel aan het uitwerken. Vanavond hebben we een BBQ, georganiseerd door de Universiteit FGV, ben benieuwd. Wel jammer, want dit kost ook weer tijd. Morgen weer terug naar Zezinho om daar deelnemers te interviewen en dan hebben we nog het weekend om alles uit te werken en onze presentatie voor maandag voor te bereiden. Zie de foto's van vandaag, het huis waar we geweest zijn en de kamers van de meiden. Tot gauw, nog een paar dagen en we zijn weer thuis. We hebben het nog steeds heel gezellig maar missen jullie wel natuurlijk. Veel liefs en groetjes van ons! XXX

Foto’s

2 Reacties

  1. Mam Tokaya:
    3 juni 2016
    Ik heb bewondering voor jullie dat je al die indrukken toch kan verwerken . het is echt indrukwekkend allemaal, begin me bijna schuldig te voelen hoe goed het wij hier hebben. Natuurlijk gaat het niet allemaal vanzelf maar hier krijgen veel meer mensen de kans om zich te ontwikkelen voor een goede toekomst. Dames nog even volhouden en succes hoor xxx Mam
  2. Linda:
    4 juni 2016
    Jeetje wat een verhalen..Zal zeker diepe impact hebben al die verhalen van de meisjes..Want het zijn nog meisjes.Niet te plaatsen in vergelijking met je eigen kinderen van bijna die leeftijd...Dikke x van je zus..